kwakać — ndk IX, kwacze, kwakaćał kwaknąć dk Va, kwakaćnie, kwakaćnął, kwakaćnęła, kwakaćnąwszy «o kaczce: wydawać głos» … Słownik języka polskiego
kwaknąć — → kwakać … Słownik języka polskiego
квакать — квакаю, укр. квакати, болг. квакам, сербохорв. квакати, словен. kvȃkati, чеш. kvakati, слвц. kvakаt᾽, польск. kwakac, в. луж. kwakac. Звукоподражательное. Ср. лит. kvakėti, kvakiù квакать , нем. quaken – то же, греч. κοάξ ква (Аристофан), лат … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Quakatz — 1. Übername zu nsorb. kwakac »Schnatterente, Quakfrosch«, bildlich für einen schwatzhaften Menschen. 2. Übername zu mda. (Brandenburg, Niederlausitz) Quakatz »Frosch« … Wörterbuch der deutschen familiennamen
kwakanie — n I rzecz. od kwakać … Słownik języka polskiego
kwaknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kwakać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień